آرامش بهاری

یکی از مهمترین وظایف منتظران در دوران غیبت که در روایات اسلامی به عنوان

یک عبادت از آن یاد شده است، "انتظار" است.

منتظر، همانند کسی است که در شبی طولانی، خسته از ظلمت و تیرگی،

چشم به افق دوخته و طلوع خورشید را آرزو می کند.

و همچون کسی است که در حین بالا رفتن از کوهی، پایش لغزیده،

دست به سنگی می گیرد و کمک دهنده ای را فریاد می کند.

منتظر همانند کسی است که در کنار بستر بیماری عزیز نشسته، و چشم انتظار طبیبی درد آشناست

و ورود او را لحظه شماری می کند که طبیبش از راه رسد و او و همچنین بیمار او را از غم و اندوه نجات و خلاصی بخشد.

احادیث زیادی درباره انتظار وارد شده است که از باب نمونه به یک مورد اشاره می نماییم:

رسول خدا (ص) می فرماید:

"اِنتِظارُ الفَرَجِ بِالصَّبرِ عِبادَةُ"

یعنی: صبورانه در انتظار فرج بودن عبادت است